4 دی 1391

نه خود می رود آنکه جویای اوست

به لطفش کشان می برد مهر دوست

... و عشق,

دعای بزرگی بود, که نسیم در ادراک خُردمان نجوا کرد .

و ما ..

قاصدکان اشک ناکِ کوچکی

که با دم مسیحایی اش, دست از دامان "شاخه" شستیم ؛ از "زندگی" .

و امروز, گرچه رها و بی وطن

تمامی غربت هایمان را بر بال نسیم طی می کنیم

که به هوای او خفته و رفته ایم .

و به برکت او جوانه می زنیم بر خاک های سردِ دور .

  که " بیمنه رزق الوری ".

پ ن : کوچه در کوچه قم زادگاه من است ...