دنیای مادی

این روزها بیشتر مادی بودن دنیا را حس می کنم .

این که چطور در زندگی بعضی آدمها معنوی ترین مفاهیم یک اصالت مادی دارند .

دنیای مادی .. آدم های مادی .. رفتارهای مادی ..  بدجور پابرجا و ریشه دوانده ایستاده اند .

هر چه بیشتر نگاه می کنم تیرگی رفتارهای خاکی سوزش چشمانم را بیشتر می کند . و عجب وزنی دارد این همه خاک ... 

قطر و ضخامت لایه های قطور خاک خود نشان دهنده ی کبر سن شان ست  اما طوری برایم تازگی دارند که گویی به تازگی از عدم سر برآورده اند. نمی دانم چه کنم با آدم هایی که معنوی ترین مفاهیم را گل مالی می کنند و در آن می غلطند و بعد هم در سایه ی آفتاب  معنا می ایستند تا گل های مادیت شان خشک شود و دوباره روز از نو و روزی از نو . در واقع نمی دانم با خودم چه کنم .. هر چه بیشتر می گذرد از اصالت معنا بیشتر ناامید می شوم . بدجوری سکوتم سنگین شده . خودم هم گرفتارم .

احساس می کنم که در اطلاق اخلاق , عجب رندانه ریا و تزویر لانه گزیده است . و هر چه پیش تر می روم , واضح تر می بینم که جز مجاهدان راه حق هیچ کس .. هیچ کس .. و باز هم هیچ کس .. ازین آفت مبری نیست .آدم های لاف زن فراموش کار .. آدم های سست عهد سنگین دل .. آدم های پوچ زرورقی و کادو شده .. آدم های سبک عقل متخصص .. لبخند ها به لب و دشنه ها در دست ..

به قول فروغ :

" توی این همبونه ی پر از کرم و کثافت و مرض .."

عجب حکایت تلخی ست زیستن ما ..

پ ن : رمضان هم گویی جز جلایی بر سنگ اثر بیشتری ندارد بر ما .