تنها خداست که هیچ وقت دوستانش را تنها نمی گذارد ...
اگر خیال من آسوده می ود که دوستم می داری و دشمنی ورزیدنم را قلم می گیریَ
از تنهایی هم ملالی نبود جز دوری شما ...
به قول انکراتیک هر چه بر سر ما می رود به خاطر اخلاق ایرانی ماست َ و نه اخلاق اسلامی ا ...
به قول دکتر اسلامی ندوشن خصوصیات اخلاقی قومی که مغول بر انها حکومت کرده گاهی میان مردممان دیده می شود ...
حالم گرفته می شود وقتی کسی را می بینم که بد خلقی ها و بی مغزی ها و حسد و کینه اش را با آب کشیدن جانماز رفو می کند ...
یا من ْ الیه شکوت ُ احوالی ...
مرا از آنچه که بیرون شهر صحرایی ست
قرین دوست به هر جا که هست خوش جایی ست
کسی که روی تو دیدست ازو عجب دارم
که باز در همه عمرش سر تماشایی ست
امید وصل مدار و خیال دوست مبند
گرت به خویشتن از ذکر دوست پروایی ست
چو بر ولایت دل دست یافت لشکر عشق
به دست باش که هر بامداد یغمایی ست
هزار بار با خودم می خوانم
عارف که برنجد تنک آب است هنوز
اما چه کند دل
می رنجد هنوز
تنک آب ست خب ...
تو پیاله را سرریز کن
یا ذُخْر َمِنْ لا ذُخْر َلِه