۲۴ اردیبهشت ۱۳۹۱

 الا بذکر الله تطمئن القلوب . ..

  

بعد از خیلی .. 

احساس کردم یک جایی بوده است که به آن تعلق دارم . 

یکجایی مهم تر از ترمز اتوبوس ها.. که همیشه برده اند و کمتر آورده اند .  

یک جایی که وقتی کسی از سمت آن جا می آید .. 

 مثل این دو روز ..  که تو بودی !  

 هویت روزهای غریب  جوانی من لو می رود .

یکجایی که وقتی توی دلم فکر می کنم.. اهالی آنجا فکر های توی دلم را می دانند !   

 اگر چه نبودن های من آنقدر زیاد  شده باشد که بیشتر مهمان به نظر بیایم .

یک جایی... حوالی سایه ی عبای او.  

پ ن : صبح وشب اینجا حجاب می بافم . بسیار ضخیم . یکی از زیر یکی از رو . ..   

          تو کتاب هایت را بخوان ..خوب فاطمه بانوی اردیبهشتی !  

پ ن : درد پنهان را زبان عرض مطلب کوته ست .