۱۸ آذر ۱۳۹۰

  السلام علی النسوه البارزات ...  

  کنار جاده سبز بهاران  

  زنی با لاله هایش غرق باران ...   

 
 

 پ ن : شاید مردها با پاره شدن مشک سقا بیشتر اشکریز شوند ..  

 بامصیبت علمدار ..

 یا شاید با شنیدن نیم نگاهی که اباعبدالله 

  - افتاده در گودال قتلگاه -

 به خیام افکند ..    

 من انگار نمی توانم از خیام بیرون روم 

 تا شام غریبان شود .. 

 بعد تازه صحرا را سیاحت می کنم .. 

 هیچ مرثیه ای هم برایم مصیبت زینب سلام الله علیها نمی شود .. 

  مصیبت بانوان آل الله جایی در دلم نمی گذارد برای باقی مصیبت ها  

 السلام علیکِ یا جبل الصبر 

پ ن : لبریز از حرفی ولی در هیچ سویت مَحرَمی نیست...   

پ ن :فرقی نمی کند..

سوناتا و سانتافه سوار شوی یا پیکان و پژو ..

اگر حریم باشد و محترم باشی ..