۹ آذر ۱۳۹۰

 زیرشمشیر غمش رقص کنان باید رفت ...  

" امام علیه السلام در طول سفر کربلا خدا را تنها تکیه گاه خودش می داند و همواره این مطلب توحیدی را اعلام میکند.در دومین سخنرانی خود در روز عاشورا، پس از آن که هر دو سپاه آماده نبرد شدند، خطاب به سربازان عمرسعد فرمود: 

 «…إسمعوا قولى ولا تعجلوا… «فأجمعوا أمرکم وشرکائکم ثمّ لایکن أمرکم علیکم غُمّة ثمّ اقضوا إلیّ ولا تنظرون»؛ «إنّ ولیّی الله الذی نزل الکتاب و هو یتولّی الصالحین»» *

 دست در دست همفکرانتان دهید و با دوستانتان همداستان شوید تا کارها بر شما اشتباه نشود و آن گاه تصمیم نهایی خود را دربارهٴ من بگیرید و به من مهلت ندهید که سرپرست من خدایی است که قرآن را فرستاده و دوستدار و سرپرست صالحان است.  

و پس از نفرینی که دربارهٴ ناکثان عهدشکن کرد به خداوند عرضه داشت:   

«أنت ربّنا علیک توکّلنا وإلیک أنبنا وإلیک المصیر» ** 

؛ خدایا! تو پروردگار ما هستی، بر تو توکّل می کنیم و صیرورت ما به سوی توست.

و در همان روز عاشورا دستش را به سوی آسمان بلند کرد و عرضه داشت:  

«أللّهمّ أنت ثقتى فى کلّ کرب» ***

 خدایا در هر مصیبتی تکیه گاه من تو هستی.  "  

مفسر قرآن.

*       مقتل مقرم، ص ۲۲۷٫ برگرفته از آیهٴ ۱۹۶ اعراف و آیهٴ ۷۱ یونس  

**    مقتل خوارزمی، ج ۲، ص ۸٫ 

***  بحار، ج ۴۵، ص