۲۲خرداد ۱۳۹۰

   

*عارفی را دیدم وبلاگ نمی نوشت .

هیچ کس از دل تنگی اش خبر دار نبود .

لوس نبود .

ناز نداشت . 

جنگیده بود و بوی نفاق نمی داد.

عارفی را دیدم  وسط مردم بود و خدا در یادش .

با ایمانی بر دل ...

روزه سکوت نداشت

اما می خندید .

یاس را می فهمید

و کامپیوتر را .

اما بازی می کرد .

 سلامش مثل ویندوز قدیمی نمی شد

نگاهش نسبتی با تار جهانگستر وب نداشت .

و کلامش

بوی copy & paste  نمی داد .

نفس آدم ها را ویروسی نمی دانست که ویروس کش نصب کند .

عارفی را دیدم گلخانه ای نبود .

درس اخلاقش را عمل می کرد .

با هر نفسش IQ  پس نمی داد .

وسط مردم بود و خدا در یادش ...

* سطر سطر حافظه ام را کرم  های زمان می خورند .