۱۵ شهریور 1391

یکی از حرف هایی که نظامی در لیلی و مجنون ننوشت  این بود که : 

 " کوی لیلی همان خانه ی عبدالسلام بود " . 

نه اینکه یادش رفته بود ..نه !  

 نا نوشتنی بودند بعضی حرف ها!  

 قدیمی تر ها که خودشان مجنون را دیده بودند و می دانستند کجا رفت و آمد داشت.  

متاخران هم اگر مجنون می شدند ,می دانستند ..  

و اگر مجنون نمی شدند که  گوش نامحرم جای پیغام سروش نبود .

خلاصه نظامی این ها را ننوشت.

نگفت که مجنون نه تنها در و دیوار خانه ی  عبدالسلام  .. بلکه خود او را هم دوست داشت . 

نگفت که اگر عبدالسلام زودتر از لیلی می مرد , مجنون از عزاداری لیلی رخت عزا می پوشید . 

  اشک هم می ریخت ..  گریبان هم چاک می زد .. و چه بسا می مرد ازین غم !

 پ ن : 

 " حرف هایی هست برای  گفتن و حرف هایی برای نگفتن  

و سرمایه ی هر کسی حرف هاییست که برای نگفتن دارد ."  

شاید این حرف ها ریشه در خاک امید دارند که آنها را سرمایه شمرده اند.  

حالا حرف هایی هم هستند " نانوشتنی " که هنوز وزن و عیار آنها را کسی معلوم نساخته ! 

همین است که حالا ما بر آنها چوب حراج می زنیم ...