امروزه روز , همچنان که بت ها و بتکده ها عوض شده اند , لاجرم بت گر ها هم باید عوض شده باشند . این روزگار بت هایش از گوشت و پوست و خون هستند . در هیئت آدم ها . اما برخلاف روزگاری که بشر از خط و ربط و اسامی چیزی نمی دانست و گره بر قالی جهل خویش می زد , آدم ها چونان کرم درون پیله علم بدور خودشان می تنند و هر روز غافل تر و غافل تر . یک روزی می رسد که دیگر خودشان را زیر خروار ها خاک علم دفن می کنند . علم زده می شوند . فراموش می کنند که نادانسته های شان بیش از دانسته هایشان هست و مجهولات سنگین تر از معلومات . بتی می شوند پرداخته از علم غربی . نقطه ای به ارتفاع یک کیلومتر که فکر می کند سرش به گردون کنایه می زند . انگار مثلا اگر نیوتن نگفته باشد که کار با نیرو ارتباط دارد , قبول نیست . رفتارشان با هر آنچه علم که خارج از کتاب های شان باشد , حکایت همان یهودی ست که استخوان پوسیده ها را در هوا پودر میکرد و می گفت مگر میشود این ها زنده شوند . حکایت همان آدمی که تنها هر چیزی را که زیر تیغ تشریح شناخته بود , باور داشت .
خوشا روزی که سنگ ها را می تراشیدند که بت شود , امروز شیطان آسوده است که آدم ها نتراشیده , سر در گریبان خود فرو برده و به عیوب خود نپرداخته , نرم نرمک بت می شوند .. به همین سادگی .
پ ن : حکایت بعضی رزیدنت های این دوره است که با آدم ها مثل ماشین آشنا می شوند .
انگار مکانیک ماشینی هستند به نام بدن انسان .
خدا رحم کند به روزی که جای اساتیدشان را خالی ببینند .