۴ آذر ۱۳۹۰

 چون عشق حرم باشد .. سهلست بیابان ها  

  

تا عهد تو دربستم عهد همه بشکستم

بعد از تو روا باشد نقض همه پیمان‌ها 

تا خار غم عشقت آویخته در دامن

کوته نظری باشد رفتن به گلستان‌ها 

گر در طلبت رنجی ما را برسد شاید

چون عشق حرم باشد سهلست بیابان‌ها

پ ن : 

به آیه های نور  

که در قلب مادرم تابیدند

سوگند  می خورم 

 که سر میگذارم به راه تو  

تا لب هایم به کلمه مقدس نامت گویا شود   

به یاریت... 

که خود فرمودی  

انا عند ظنی عبدی المومن