۴ بهمن ۱۳۹۰

غریب است و غمش مفهوم دارد .

نشان از مادری مظلوم دارد. 

.   

پ ن :  

 مثل امروزی که سالروز شهادت حاج همت با شهادت امام غریب یکی شده بود.. 

طلائیه بودیم ..  

صلاه ظهر به فکه رسیدیم  

رو به مشهد زیارت نامه خواندم . 

هفته بعد هم زیر قبه امن امینش به نیابت از همه شان نماز زیارت .

پ ن : 

  شکست عشقی ست که شیشه  قلب را تیز تر می کند. 

  من فکه خوردمش ..

همه ..پیش چشم هایم شکستند .

چشم هایم  که باز ِباز بود .. 

دکتر جنابان گفته بود با اشک مصنوعی تا  قله قاف هم می توانی بروی ..  

اما نگفته بود به قاف می روم و 

اشک مصنوعی هم لازم نیست .

۳ بهمن ۱۳۹۰

ضامن چشمان آهو ها ... 

به دادم می رسی ؟!

۲ بهمن ۱۳۹۰

" اویس.. 

  من از تو غریب ترم ..."

۲۹ دی ۱۳۹۰

شب جمعه ای بود  . 

بابا زندگی  " سردار کابلی  " را برایم می گفت . 

شب جمعه ایست ..  

تمام نمی شود . 

دلم می خواهد قم باشم ...

اسم آدم هایی را بشنوم که می شود از آنها آموخت . 

 تنم می لرزد وقتی به این فکر می کنم که شاید روزی محروم باشم از شنیدن نام هایشان .

بوسه ات پلی ست که غنچه های مرا  

تا قلمروی گل رهنمون می شود 

و سایه ات  

آفتاب را در دامن می پرورد 

شاید باور نکنی  

در هیاهوی من 

 سکوت تو بال میزند 

و در سکوتم ترانه نامت

۲۷ دیماه ۱۳۹۰

 
  

شهادت، کارت ورود میهمانان اختصاصی به تالار وحدت وجودست...

احمد عزیزی

  پ ن : 

     یک بار در میقات شعار موساد را نوشتم   

     مبنی بر اینکه تا اختیار جان آدم ها را در دست کسی نبیند او را نمی کشد.   

     تیتر  گاردین را که دیدم حکایت آن مرد عرب به خاطرم  آمد ..

     که در بحبوحه صفین آمده بود نزد عمار تا بپرسد علی حق است یا معاویه  

     و عمار پرچم هر دو سپاه را نشانش داده بود.. 

     که یکی پیش تر پرچم رسول الله بود در بدر و دیگری پرچم کفار قریش... 

     حال خون این شهید عزیزمان با این شعار موساد پرچم اگر نباشد.. 

      چشمها را باید شست .