24 دی 1392
ترافیک امیر آباد حالم را گرفته بود .
عزیزی از دوستانم - به عنوان مثال روزگاران - تماس گرفته بود
احوالم را می پرسید و می گفت : صدات جدی شده . معلومه ذهنت شدید مشغوله .
همان روز این پاراگراف را نوشتم . همان 22 آبان 1391
" راستش را بخواهی این روزها کند شده ام . ذهنم تیزی سابق را ندارد. حرارت و بزله گویی ام رنگ پریده .دلایلش هم مختلف است . مسائل ذهنی ام هم جهت نیستند . حتی هم راستا هم نیستند . عمود شده اند بر هم.
تا به حال به یک جاده ی برفی فکر کرده ای که پای بزرگ ترین چرخ ها روی آن لغزیده است ؟ ! امروز من مثل سه چرخه ی کوچک کودکی در این پهنه ی برفی سر می خورم و افق های آینده ام در مه غلیظ یک صبح زمستانی محو می شوند .. عزایزانم همه سعی دارند مرا درک کنند . همه آفتاب محبت شان بر سر و رویم می تابد .. ولی انگار دلم کسی را می خواهد که دچار شده باشد. احساسم را تجربه کرده باشد.. دانستن کافی نیست .
امروز دلم می خواهد کسی بیاید از گیر افتادن در بهمن برایم خاطره تعریف کند .
بگوید که ده ها متر با برف ها همراه شده و سقوط کرده است .
بگوید یک روزی لباس ها و دهان و گوش ها و چشم هایش پر از برف شده است.
بگوید خسته بوده .. گرسنه بوده .دور بوده چشمش از گرمای خورشید .
بگوید حجم ریه هایش از تراکم سرما منقبض شده و نفس هایش به شماره افتاده ..
استخوان هایش یک به یک با سوزن ِ سوز ِ استخوان سوز سرما , به هم دوخته شده ..
و با این همه امروز آن برف ها همه تمام شده اند و خورشید مانده و الطافش !
این ها را همه می گویند ..
اما فرق دارد کسی که روزی بر سرش گذشته باشد این روزها !
دلم می خواهد کسی که روزی این همه بر او گذشته است , بیاید در گوشم بگوید " بهار آمدنی ست ! "
پ ن :
یادش به خیر استادم..
می فرمود : " اگر واژه های معلمتان را .. همان کلمه ها را .. کسی بگوید که اهل آن علم نباشد .. تاثیر ندارد .. یادگیری در پی ندارد . "
حالا امروز هم به قول خواجه : " آه صاحب درد را باشد اثر "
کاش کسی بیاید از ژرفای زمستان هایی که بر ما گذشت .. و آن روزها را به خاطر بیاورد !
عزیزی از دوستانم - به عنوان مثال روزگاران - تماس گرفته بود
احوالم را می پرسید و می گفت : صدات جدی شده . معلومه ذهنت شدید مشغوله .
همان روز این پاراگراف را نوشتم . همان 22 آبان 1391
" راستش را بخواهی این روزها کند شده ام . ذهنم تیزی سابق را ندارد. حرارت و بزله گویی ام رنگ پریده .دلایلش هم مختلف است . مسائل ذهنی ام هم جهت نیستند . حتی هم راستا هم نیستند . عمود شده اند بر هم.
تا به حال به یک جاده ی برفی فکر کرده ای که پای بزرگ ترین چرخ ها روی آن لغزیده است ؟ ! امروز من مثل سه چرخه ی کوچک کودکی در این پهنه ی برفی سر می خورم و افق های آینده ام در مه غلیظ یک صبح زمستانی محو می شوند .. عزایزانم همه سعی دارند مرا درک کنند . همه آفتاب محبت شان بر سر و رویم می تابد .. ولی انگار دلم کسی را می خواهد که دچار شده باشد. احساسم را تجربه کرده باشد.. دانستن کافی نیست .
امروز دلم می خواهد کسی بیاید از گیر افتادن در بهمن برایم خاطره تعریف کند .
بگوید که ده ها متر با برف ها همراه شده و سقوط کرده است .
بگوید یک روزی لباس ها و دهان و گوش ها و چشم هایش پر از برف شده است.
بگوید خسته بوده .. گرسنه بوده .دور بوده چشمش از گرمای خورشید .
بگوید حجم ریه هایش از تراکم سرما منقبض شده و نفس هایش به شماره افتاده ..
استخوان هایش یک به یک با سوزن ِ سوز ِ استخوان سوز سرما , به هم دوخته شده ..
و با این همه امروز آن برف ها همه تمام شده اند و خورشید مانده و الطافش !
این ها را همه می گویند ..
اما فرق دارد کسی که روزی بر سرش گذشته باشد این روزها !
دلم می خواهد کسی که روزی این همه بر او گذشته است , بیاید در گوشم بگوید " بهار آمدنی ست ! "
پ ن :
یادش به خیر استادم..
می فرمود : " اگر واژه های معلمتان را .. همان کلمه ها را .. کسی بگوید که اهل آن علم نباشد .. تاثیر ندارد .. یادگیری در پی ندارد . "
حالا امروز هم به قول خواجه : " آه صاحب درد را باشد اثر "
کاش کسی بیاید از ژرفای زمستان هایی که بر ما گذشت .. و آن روزها را به خاطر بیاورد !
24 آبان 1391
" فمن یعمل من الصالحات و هو مؤمن ... فلا کفران لسعیه و انا له کاتبون. "
هر عمل صالحی .. هر چقدر بزرگ ..
برای پذریرفته شدن, به ایمان عامل بستگی دارد .
باید حسن فاعلی داشته باشد !
23 آبان 1391
از طلا بودن پشیمان گشته ایم
مرحمت فرموده ما را مس کنید !
فعلا که خدا با ماست .. از دعای شما .
22 آبان 1391
" برای من ای مهربان , چراغ نه , چای نه , پاستای آلفردو بیاور ! "
پ ن : فقط برای روزگاران .