۱۵ آذر ۱۳۹۱

با هر چه رود نام تو را می توان سرود ...

من از عهد آدم

                       تو را دوست دارم.

از آغاز عالم

                       تو را دوست دارم.

چه شب‌ها من و آسمان تا دم صبح

                                              سرودیم نم‌نم..

                                                                    تو را دوست دارم.

نه خطی، نه خالی, نه خواب و خیالی

                                              من ای حس مبهم 

                                                                       تو را دوست دارم.

سلامی صمیمی‌تر از غم ندیدم.

                                              به اندازه‌ی غم

                                                                     تو را دوست دارم.

بیا تا صدا از دل سنگ خیزد

                                            بگوییم با هم:

                                                                       تو را دوست دارم.

جهان یک دهان شد هم‌آواز با ما

                                              " تو را دوست دارم."

                                                                           " تو را دوست دارم."

قیصر امین پور

پ ن : در تحقیق و تفحص های بین دانشگاهی .. وقتی به سربالایی های دانشگاه شهید عزیز و بهشتی مان می رسی و نفس کم می آید , خدا یک " رودخانه " می فرستد که سر ناهار این شعر را بخواند و تمام خستگی روز را بردارد و ببرد سمت دریا !

پ ن : برو "شعر" حفظ می کن ! مگو چیست "شعر" .