۲۸ رمضان الکریم ۱۴۳۳

 

سویــدای دل مـــن تــا قــیامت   

 مباد از شوق و سودای تو خالیکجا ... 

پ ن : حرف هایی بود برای نوشتن که تاریخ آن گذشت و ما آمرزیده شدیم از قطعی شبکه .. آمرزیده شدنی !  

       حالا  آنچه که حتما باید بنویسم این است که دیوان دلم به تعداد اشعار قلبی همه ی عزیزان ورق خورد 

       و بقچه ای که پیش حضرت گستردم, به اندازه ی لباسهای همگی تان خالی بود ..  

        گفتم که از زندان آمده ایم و خلاصه ... 

        بشوی و خلعت فرست و مپرس . 

پ ن : هفدهمین دوره ی آموزش مبانی اندیشه ی اسلامی  

       سر ظهر یا نیمه ی شب .. فرقی نداشت .

      بچه ها را که پروانه ی وجود اساتید می دیدم, چشمهایم از ذوق به اشک می نشست .   

      و از همه صعب تر آخرین سحر بود.