۱۶ بهمن ۱۳۹۰

الحمدلله الذی رزقنا من قبل ...  

صبح با خودم فکر میکردم که می شود انسان مقام را برای خدا بخواهد .. برای خدمت 

یا نمی شود ؟!  

به نظرم نمی شد .. شرک وجود داشت در این مقام خواهی .. 

برای خدمت باید توفیق خواست نه مقام. 

بعد از ظهر رفته بودم اتاق استادم ...  

روی میز کاغذی بود با چند فعل عربی .. 

دقیق که شدم  نوشته بود :

اخر ما یخرج من قلوب الصدیقین حب الجاه  ... 

دکتر که حساسیتم را دید .. 

توضیح داد : 

حب جاه مثل هواست که بادکنک های مختلفی را پر می کند  .. 

برای آدم های مختلف مصداق های مختلفی دارد ..

پ ن : رب الحقنی بالشهداء والصدیقین و الخمینی ..