۲۹آذر ۱۳۹۰

 شب یلدای غمم را سحری پیدا نیست... 

 

 شب بود و کنار پنجره ب ایستاده ودم.  

امتداد دامان اشراقی قبه الخضرا به ساحلی مواج از سیاهی غلیظ. می رسید ..  

 هوای صورت های بارانی کنار پنجره گرا می داد : 

 آنجا بقیع ست .  

جان بود که با اشک ها به لبم  می رسید و با زمزمه ها جاری می شد که : 

و قبورکم فی القبور   

 تقارن لب و اشک و قبر شما شیرین بود . 

افسوس که به قول حافظ  بنیادش بر آب بود... 

یادم افتاد آیت الله جوادی آملی درشرح زیارت جامعه با لحن شکسته  و حزینی می فرمود :

 نه تنها قبور شما در میان سایرین غریب قرار دارد بلکه جان های شما نیز در  این عالم در میان عوام الناس غریب بود  و کلمات شما نیز غریب هستند.  

 پ ن : سهم من در غربت کلمات شما زیاد بود ...